باقرالعلوم (لقب)
باقِرُالْعُلوم یا باقِر مشهورترین لقب امام محمد باقر(ع) است. در کتاب علل الشرایع از جابر بن یزید جُعفی نقل شده که در پاسخ به این سؤال که چرا امام پنجم را باقر نامیدند؟ گفت: زیرا او علم را به‌واقع شکافت.
چنانکه در کتاب وسیلة الخادم اثر فضل بن روزبهان، عالم اهل سنت قرن نهم و دهم هجری، آمده پیامبر(ص) امام پنجم را به این لقب، نامیده و در روایتی از امام صادق(ع) آمده است؛ پیامبر(ص)، لقب باقر را به‌عنوان فضیلتی اختصاصی، به پدرش امام باقر(ع)، اعطا کرده است. پیامبر(ص) به جابر بن عبدالله انصاری وعده داد که تو زنده می‌مانی و فرزندم «محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب» را که در تورات به باقر ملقب شده، می‌بینی و هرگاه دیدارش کردی، سلام مرا به او برسان.
همچنین در نقلی دیگر در کتاب تذکره الخواص تألیف سبط ابن جوزی (درگذشت: ۶۵۴ق) آمده است او را در اثر کثرت سجده که پیشانی‌اش گود افتاده بود، باقر نامیدند.
جستارهای وابسته
پانویس
منابع
- خنجی اصفهانی، فضل‌الله، وسیله الخادم الی المخدوم، قم، انتشارات انصاریان، ۱۳۷۵ش.
- سبط بن جوزی، یوسف بن قزاوغلی، تذکرة الخواص من الأمّة فی ذکر خصائص الأئمة، قم، منشورات الشریف الرضی، ۱۴۱۸ق.
- صدوق، محمد بن علی، علل الشرایع، تحقیق محمدصادق بحرالعلوم نجف اشرف، منشورات مکتبة الحیدریة، ۱۳۸۵ق.
- قمی، عباس، منتهی الآمال، قم، جامعه مدرسین، ۱۳۷۹ش.
- مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، تهران، اسلامیه، ۱۳۶۳ش.
- مفید، محمد بن نعمان، الاختصاص، تحقیق علی‌اکبرغفاری، بیروت، دار المفید، ۱۴۱۴ق.